Mijn eerste kennismaking met Hanneke een jaar of dertig geleden verliep niet bepaald allerhartelijkst. Toen ik op een ochtend per fiets onderweg was naar mijn werk, moest ik ter hoogte van het kruispunt in Heer plotseling uitwijken. Door de onverwachte beweging raakte mijn voorwiel het achterwiel van de vrouw die voor mij fietste. Ondanks mijn, misschien iets te vluchtig, excuus kreeg ik tot mijn verbazing toch een aantal krachttermen toegevoegd, die niet mis waren. Verder fietsend dacht ik: now, now, dat ès gei ketsje um zoonder hèsje aa te pakke (nou, nou dat is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken). Toen ik haar jaren later nog eens naar het voorval vroeg, kon zij zich er niets meer van herinneren.
Zo hebben we Hanneke ook in ons bestuur leren kennen: recht voor zijn raap, eerlijk, actief, afspraak is afspraak.

Hanneke was een echt Keerder maedsje; zij was hier geboren en getogen. Alles wat met haar dorp en zijn inwoners had te maken, had haar belangstelling. Het was daarom niet vreemd dat al gauw na de oprichting onze voorzitter Hanneke vroeg om bestuurslid te worden.

Hanneke vond het erg belangrijk dat de herinneringen van oudere dorpsgenoten bewaard bleven. Vanaf haar prille begintijd in het bestuur toog zij samen met haar zus Margriet, gewapend met de cassetterecorder, op zoek naar verhalen. Maj va Pietsje, Maj va Trees, Jo Jansse en vele anderen (vooral vrouwen) moesten er aan geloven. Eerst gingen beide zusjes langs voor een voorgesprek, een week later gingen ze terug om het definitieve gesprek op ‘band’ vast te leggen. Hanneke nam het interviewen zo serieus dat zij geregeld professionele interviewers van L1 en De Limburger bestookte met vragen hoe zij die gesprekken het best kon aanpakken.

Ook dialect was een troetelkindje van haar. Samen met Margriet en mij voerde zij verschillende gesprekken met de dialectdeskundigen van VELDEKE om de Keerder dialectspelling op papier te krijgen. Verder volgde ze dialectlezingen en cursussen om het schrijven van dialectteksten onder de knie te krijgen. Ook de eerste Keerder dialectmis was een initiatief van Hanneke.

Hanneke was een prima gastvrouw. De bestuursvergaderingen bij haar thuis waren een feest, de innerlijke mens kwam niets te kort; de wijn was gechambreerd en de hapjes stonden klaar. Na een half uurtje vergaderen haalde zij haar man, Martin, erbij om de catering te verzorgen, een ‘opdracht’ die hij met veel verve uitvoerde.

Ook nadat Hanneke na een flink aantal jaren het bestuursstokje overgaf aan Pierre Lemmens bleef zij actief in onze Kring. Zij spande zich samen met Martin in om sponsorgelden binnen te halen; zo zorgde zij voor een gezonde financiële basis van de Kring.

Het bestuur is erg dankbaar dat wij met Hanneke hebben mogen samenwerken en van haar capaciteiten gebruik hebben mogen maken. Wij wensen Martin heel veel sterkte toe nu hij zonder Hanneke verder moet.

Namens het bestuur,
Jo Purnot, secretaris