Door Mon Mourmans
Op 15 december 1978, overleed Frans Neederlants. Hij werd 1906 in Margraten geboren en was jarenlang als vrijgezel inwonend bij de familie Teun en Agnes Neederlants-Herben in de Peen op ’t Rooth. Daar genoot hij in de vijftiger jaren onder andere van het toneelgezelschap Ons Genoegen waarvan hij lid was en voornamelijk de komische rollen speelde. Ons Genoegen bracht destijds amateurtoneel van hoge kwaliteit op de planken en in de wijde omtrek werden uitvoeringen gegeven.
Wie herinnert zich niet Joep Gilissen en Math Dupuits, twee keien in de opvoering van drama’s; verder Ernest Gilissen, Pierre George, Sjeng van Proemeren, Sjeng en Jef Ubaghs, Juul Nelissen, Sjef en Juul Blom?
Teun Neederlants kreeg alleen een rol toebedeeld als men een groot en fors iemand nodig had. En dan de dames: Tien en Marie Hellewig, Jeanne Engelbert, Jeannette Blom en Marie Konings. Uiteraard beschikte men over een grimeur in de persoon van Pierre Beijers. Tien van Eindhoven-Hellewig herinnerde zich nog heel goed het duet dat zij met Frans Neederlants bracht: “De verliefde voorzanger”. Het was altijd feest in café Beuken (’t Rooth no 13) op ’t Rooth waar de repetities werden gehouden en uitvoeringen gegeven. Na afloop was er plezier en vooral veel bier. Op 7 augustus 1966 speelde Frans de rol van Willem de Stroper in het historisch spel “Zwart begint….” van Sjef Spronck en opgevoerd op de Meussenhof bij gelegenheid van het 700-jarig bestaan van de parochie.
In 1959 verhuisde Frans samen met broer Teun en schoonzus Agnes naar Cadier en Keer. In 1953 had hij het EHBO-diploma behaald. Eenmaal in ons dorp woonachtig werd hij oprichter en animator van de huidige afdeling Cadier en Keer van de EHBO. Regelmatig verleende hij eerste hulp in de Nekami-groeve waar hij werkzaam was. Het was in die groeve dat hij levensreddend optrad na een zwaar ongeluk. Ook op de Rijksweg waar hij de laatste jaren van zijn leven woonde bij zijn zus Marie op nummer 101, was hij vaak als eerste hulp aanwezig bij de vele ongevallen die zich hier voordeden. En niet te vergeten zijn bijdrage aan het kindervakantiewerk in de speelweide. Namens de EHBO was hij er ieder jaar bij om de kinderen met een kwinkslag en een grapje te helpen bij hun kleine verwondingen. De Katholieke Bond van EHBO eerde hem in 1978 met het zilveren bondsinsigne bij gelegenheid van zijn 25-jarig lidmaatschap. De uitreiking hiervan zou in het voorjaar van 1979 plaatsvinden. Het mocht echter niet zo zijn, want Frans overleed plotseling, zoals eerder gezegd, op 15 december 1978.
