Mien dörpke
auteur: Sef va Wöllem (Spronck), 1954
melodie: Weiß du Müderlein was ich getraumt habe
Al woên iech wiêd of in de vraemde
't zelfde oe miech 't lieëve veurt
Keer blíjf altiêd toch ‘t dörpke
Dat úmmer wír mien hart bereurt
Hiel aad en griês en wiêd versjlíeëte
Sjtêit de kírk mèt d'n awwen toeën
Miedde in 't hart van 't dörpke
Oe krúiskes op de graver sjtoeën
Refrein
Och wie sjoên is toch mien dörpke
Dat liegk tössje vêld en tössje héi
Oe iech 'ns joonk waor en gesjpaeld höb
Oonder de lín of in de wéi
Oe miech moder lierde bei-je
Es iech soms zaot op häöre sjoêt
Oe vader miech haet liere wírreke
Wírreke vuur mien daaglijks broêd
't Sjoênste plekske op diez ieërde
mèt hoûte krùiskes langs de waeg
êi kepelke vuur Maria
va Keerder sjtêin dao in de sjtaeg
De lùi geunt dao soms same beije
Es 't krùiske ins hiel zjwoer drök
Getruûs geunt zeej dan altiêd hêiversj
Dan is hún hart weer vôl gelök
In het najaar is het 45 jaar geleden dat het historsich spel "'t Begoes béi d'r pöt" op het grasveld bij de kerktoren werd opgevoerd.
We komen daar uitgebreid op terug.