Kieërsjmes waor vreuger 'n faet dat ziech vuurâl aafsjpaelde in de kirrek en roond de kieërssjtâl. Vuur gesjeenke en uëverdrieve ieëte waor op de mieste plaatssje gȇi gȇld.

De kieërsj-tiȇd doorde vӓöl langer dan noow. ‘t Begoȇs met de Gölde Mès op goonstiech in de leste vol wieëk vuur Kieërsjmes en leep doȇr tot Leechmis. De kieërssjtâl woeërd pas vlak vuur Kieërsjmes opgezat. Es mȇt vӓöl rotspepier of mȇlleger gewirrek moes weure houw m'n natuurlik miȇr tiȇd nudig. D'r woare hoȇshoùwwesj oe sjproake waor va groȇte kuunswȇrreke. Bekind waor de kieërssjtâl biȇ Lambaer va Daem (Lambert Keulen) in de oondersjtraot. Dae sjtâl noom bekans de hoùf kamer in besjlaag. Nao d'n oȇrlog kaome de dennebùim op, dao woeërte dan kiȇrtskes in gehange. Es die bronne sjting ‘ne top water oȇt vuurzörreg gerȇid.

De nachmès op Kieërsjdaâg waor öm viȇf oor. De manslùi van de kírrekezaank ginge va te vuure bei d'r Köster e paar konjékskes dreenke en dadels ieëte, zoedat hun sjtöm good gesjmaerd waor. Nao e nachmès begoes geliȇk dr'achteraa de dageraadmès en de herderkesmès. De kírrek waor dan sjtâmpvôl. Dat waor ‘ne van de wiȇnige kiȇre dat pesjtoer nieks d'r heen magkde es de manslùi ziech oonder d'n toeën of in 't hílke ophele. De blawwe sjtéin in de oùw kírrek waore dan zoe kaâd dat degene die achter moeste sjtoeën ziech sjtruȗ in de kloompe dege.

De Kieërsjnoon waor neet zoe uëverdadig wie noow, miestâl kaom kniȇn en sjpruȗtsjes op taofel. Beej de hiel oùw lùi woeërd dezelfde kos gegieëte es ze aandersj doȇr de wieëk gewaend waore.

Twiede kieërsjdaâg waor toneel in 't patronaatsgeboùw, 't hoùf törrep laefde dao al wieëke va te vuure nao toùw.

Met 't faet van E-nuzelkeender (28 december) houw 't kléinste keend 't vuur 't zègke.

Daags vuur Nùi-jaor woeërte waffele gebakke, dat waor miech e plezeer. De keender lierde op sjoȇl e verssje, dat ze Nùi-jaorsdaâg sjmörreges aan 't bèd bij de oùwersj opzagde, wat 'n zenuwechteríj. Daonao ginge ze zalig nùi-jaorweensje bij de groȇtoùwersj, taante en noonke. Oȗch tao woeërd weer vuurgedrage, miȇstâl liȇverde dat get ekstraas op. Dat waor oȗch d'n tiȇd van de sjaampkaarte. Es m'n iemes ‘ne hak wouw ziete, dan woeërd zoȇ'n kaart bezörreg, natuurlik zoonder aafzender.

Op 5 januwarie trok m'n bȇi-jwieëg nao Hoȗtem, gelaje met e paar waffele en ‘ne braodwoȇrsj in de tes-sje, öm oonder wieëg get te biekele te höbbe. Mèt 'n haamfel zaand van oonder 't graaf van d'n heilige Gerlachus kaome ze dan truuk nao Keer. Dae zand sjtrùi-jde m'n oȇt op de lȇime vloer in de küeke, of in de sjtel, öm de krȇngdes boȇte te hoùwe. 

Mèt Dréikuëninge (6 januwarie) dèilde de bekker kuëningskook oȇt. In de kook zaot 'n boȇn, wae die kreeg, magde oȇt wat dae'n daâg gekoeëk woeërd. In Bieëmele waor op 17 januwarie kírremes, dan veerde m'n 't faet van Sint Teunis mèt ‘t vȇrreke. Dao trokke vӓöl Keerdenare heen, en dan neet alléin vuur te bȇi-je....

De kieërssjtâl bleef op vӓöl plaatssje sjtoeën bis Leechmes (2 feebruwarie). Dan veerde gaans Keer de kírreke-kírremès, want d'n daâg tenao waor ‘t 't faet van Sint Blasius, twiede petroȇnhéilige van òs parochie. Nao de Hoȇgmès begoes al 't daanse, es vȇspertiȇd waor, woeȇrd effe gesjtop, daonao daansde m'n weer wei-jer.

Wae dörref nog te zègke dat vreuger nieks te doȇn waor?