In Memoriam Jean Janssen
Het nieuwe jaar was nauwelijks aangebroken of wij moesten op 10 januari afscheid nemen van Jean Janssen. Enkele dagen daarvoor – op 1 januari – had hij nog zijn 84e verjaardag in huiselijke kring gevierd. Dat dit thuis plaatsvond was bijzonder omdat Jean al enkele jaren verzorging nodig had; die kreeg hij in Margraten in de Lommer.
Jean met de bandrecorder aan het werk bij de werkgroep dialect.
Jean was met heel zijn hart en ziel verknocht aan zijn geboortedorp Keer. Geboren en getogen in ’t Vaticaan maakte hij de ontwikkeling mee van boerendorp tot forensenplaats. Als rasechte Keerdenaar zal hij daar moeite mee hebben gehad maar hij was realist genoeg om te beseffen dat achterom kijken geen optie was.
Wel was het zaak om voor het nageslacht vast te leggen hoe het geweest was: het Keer van vroeger. Daarom meldde hij zich in 1995 aan bij onze pas opgerichte Historische Kring. Al gauw werd hij lid van de werkgroep dialect. In deze groep kon hij met anderen in het Keersj dialect geïnteresseerden zijn kennis op dit gebied helemaal kwijt. Hij voelde zich hier als een vis in het water. Enthousiast is de werkgroep aan de slag gegaan en het resultaat is dat een schat aan specifieke Keerder wäörd en gezègkdes voor altijd is vastgelegd.
Wel was het zaak om voor het nageslacht vast te leggen hoe het geweest was: het Keer van vroeger. Daarom meldde hij zich in 1995 aan bij onze pas opgerichte Historische Kring. Al gauw werd hij lid van de werkgroep dialect. In deze groep kon hij met anderen in het Keersj dialect geïnteresseerden zijn kennis op dit gebied helemaal kwijt. Hij voelde zich hier als een vis in het water. Enthousiast is de werkgroep aan de slag gegaan en het resultaat is dat een schat aan specifieke Keerder wäörd en gezègkdes voor altijd is vastgelegd.
De stap van lid van de werkgroep dialect naar het lidmaatschap van het bestuur was snel gemaakt. En ook hier leverde Jean met verve en enthousiast zijn bijdrage.
Maar het bleef ook niet bij het bestuurslidmaatschap. Vanwege zijn bijzondere kennis van het Keersj maakte Jean vele jaren deel uit van de redactie van ons periodiek de Keerder Kroniek, waarvoor hij ook enkele artikelen schreef. Plichtsgetrouw als hij was, verzuimde hij geen enkele bijeenkomst: ook niet toen zich lichamelijke ongemakken steeds meer manifesteerden. Tot het moment kwam dat het hem niet langer mogelijk was. Met pijn in zijn hart zal hij de bijeenkomsten gemist hebben.
Maar het bleef ook niet bij het bestuurslidmaatschap. Vanwege zijn bijzondere kennis van het Keersj maakte Jean vele jaren deel uit van de redactie van ons periodiek de Keerder Kroniek, waarvoor hij ook enkele artikelen schreef. Plichtsgetrouw als hij was, verzuimde hij geen enkele bijeenkomst: ook niet toen zich lichamelijke ongemakken steeds meer manifesteerden. Tot het moment kwam dat het hem niet langer mogelijk was. Met pijn in zijn hart zal hij de bijeenkomsten gemist hebben.
Voor de redactie was hij de autoriteit als het ging om oude gebruiken in ons dorp en een correct gebruik van ’t Keersj in onze artikelen. Die autoriteit is weggevallen: voor ons is dat een groot gemis.
Jean is niet meer onder ons. Wat er wel nog is en blijven zal, is onze herinnering aan een hartelijke, bescheiden en plichtsgetrouwe man met een warm kloppend hart voor zijn en ons Keer. Dat verdient ons respect en waardering tot in lengte van jaren.
Op de voorzijde van zijn gedachtenisprentje is een wegkruis afgebeeld met in het medaillon de tekst: Ich wies datste kaoms. Een symbolische maar daardoor niet minder toepasselijke tekst voor een persoon op wie je altijd - zeker wij als Historische Kring - kon rekenen! Jean was een trouw medewerker bij onze jaarlijkse tentoonstellingen; ook toen zijn gezondheid hem meer en meer in de steek begon te laten.
Wij zijn dankbaar dat wij zo vele jaren van zijn kennis en inzet gebruik hebben mogen maken. Jean zal in onze herinnering blijven voortleven door onze dankbaarheid voor al hetgeen hij in een lange reeks van jaren voor onze Kring betekent heeft.
Jean: dank je wel! En dat je moge rusten in vrede.
Drs. Harry H.M. Beckers,
voorzitter Historische Kring Cadier en Keer
voorzitter Historische Kring Cadier en Keer