(melodie: rote Rose, rote Lippen)

 

In 't Limburgs huëvellând

aan de greune maasdalkânt

liegk e duerpke gaans alléin

zoe aardig en kléin

dao is 't röstig sjtèl

va Fontein tot Boeënderdèl

en de lúi-j ziên good en blíj

zoe neurges wie héij

 

Refrein

Oe iech gaon en sjtaon, iech deenk altiêd zoe gaer

aan de plaatsj oe iech geboeëre bin aa Keer

oe iech zjwerf ter waereld, toch kom iech ‘ns weer

truuk nao mie Keer, truuk nao mie Keer

oe iech gaon en sjtaon, iech deenk altied zoe gaer

truuk nao mie Keer, truuk nao mie Keer

 

Ins sjtóng op 't kèrrekplein

de aw lín en der pöt beej êin

de kojle langs de sjtraot

me wies gêine raod

me haet alles opgerúimp

oe m’n noow nog soms va drúimp

va de goje’n ouwe tiêd

dae zunt  v'r noow kwiêt

 

Refréin

 

Keump sjnachs 'ne leve drúim

zeen iech sjtruuk en forsje búim

sjtoeën de blomme vol in fleur

iech ruuk hunne geur

’t zoeëmer-zon-gewêld

sjtêit op ’t gouwe koeërevêld

en dan zingt doeër mie gedach

e leed sjtèl en zach

 

Refrein

vertaold  oet ’t Hollens door Jean Keulen, alias Sjeng Fransse oet Hulsberg

umgezat in ‘t Keersj

 

 

Oe in’t bronsgreun eikehaot

Nachtegaal nog zingkt

Uëver  terf – en ierpelvêld

’t leed van de liewerik kleenk

Oe de boer mèt kar en pieërd

Doer òs haolwaeg vuurt

 

Dao ès mien vaderland

Limburg deerbaar oord

Dao ès mien moderlaand

Limburg deerbaar oord

 

Oe in ’t golvend huëvellaand

Buim te bleuje sjtoeën

Merregelhuiskes uëveraal

Mien hart doen sjneller sjtloeën

Oe òs eige taolgebruuk

Kleenk van Zuud tot Noord

 

Dao ès mien vaderland

Limburg deerbaar oord

Dao ès mien moderlaand

Limburg deerbaar oord

 

Oe de sjtroom va moder Maas

Sjtatig ziewaerts vloeit

En ’t riek’lik vêldgewas

Kost’lik greujt en bleujt

Leedsjes kleenkend uëveraal

In éin sjoen akkoerd

 

Dao ès mien vaderland

Limburg deerbaar oord

Dao ès mien moderlaand

Limburg deerbaar oord

Mien dörpke

 
auteur: Sef va Wöllem (Spronck), 1954
melodie: Weiß du Müderlein was ich getraumt habe

Al woên iech wiêd of in de vraemde

't zelfde oe miech 't lieëve veurt

Keer blíjf altiêd toch ‘t dörpke

Dat úmmer wír mien hart bereurt

Hiel aad en griês en wiêd versjlíeëte

Sjtêit de kírk mèt d'n awwen toeën

Miedde in 't hart van 't dörpke

Oe krúiskes op de graver sjtoeën

Refrein
Och wie sjoên is toch mien dörpke
Dat liegk tössje vêld en tössje héi
Oe iech 'ns joonk waor en gesjpaeld höb
Oonder de lín of in de wéi
Oe miech moder lierde bei-je
Es iech soms zaot op häöre sjoêt
Oe vader miech haet liere wírreke
Wírreke vuur mien daaglijks broêd

't Sjoênste plekske op diez ieërde

mèt hoûte krùiskes langs de waeg

êi kepelke vuur Maria

va Keerder sjtêin dao in de sjtaeg

De lùi geunt dao soms same beije

Es 't krùiske ins hiel zjwoer drök

Getruûs geunt zeej dan altiêd hêiversj

Dan is hún hart weer vôl gelök

 

In het najaar is het 45 jaar geleden dat het historsich spel "'t Begoes béi d'r pöt" op het grasveld bij de kerktoren werd opgevoerd.

We komen daar uitgebreid op terug.

Gebruikers
5
Artikelen
2075
Artikelen bekeken hits
9767118

Today 15

Yesterday 41

Week 294

Month 997

All 187794

Currently are 41 guests and no members online

Please publish modules in offcanvas position.

Free Joomla templates by L.THEME